Allah’ım Bu Milletin Sevgisinden de Sana Sığınırım

“Allah’ım bu milletin sevgisinden de sana sığınırım.” Başbuğ Alparslan Türkeş.

Bana inananlar tarafından Başbuğ Alparslan Türkeş’in koruma grubuna dâhil edildim. Dâhil edilmemle birlikte kendimi bambaşka bir âlemeışınlanmış gibi hissetmeye başladım.

Yapılması planlanan genel seçim için seçim gezilerine başlayan MHP Genel Başkanı Sayın Başbuğ Alpaslan Türkeş’i yakın koruma ekibinde olduğumdan dolayı, 04 Mayıs 1980 tarihinde konvoy halinde Ankara’dan yola çıktık.

Ankara-Eskişehir yolu Sivrihisar kavşağından Afyonkarahisar yoluna saptık. Yolculuk gayet güzel ve huzurlu geçiyordu. Ben ise, rüyalar âleminde hoş rüyalar görüyordum. Afyonu geçerek Bolvadin yolunda ilerlemeye başladık. Bolvadin girişinde partililer ve bilhassa genç partililer tarafından karşılandık.

Başbuğu karşılamaya gelen partilileri ve bilhassa çoğunluğu oluşturan gençleri gören Başbuğ Alparslan Türkeş, aracından inerek karşılamaya gelenleri büyük bir ciddiyetleve küçük bir resmigeçit şeklinde selâmladı.

Selâmlama faslı bittikten sonra, araçlara binerek çoğalan bir konvoy halinde şehre doğru hareket ettik.”Bolvadin Gönül Seferberliği Açıkhava Mitingi”olarak tanımlanan mitingin yapılacağı alana geldiğimizde, çoğunluğu gençlerden oluşan topluluğun sloganlarından yanımdaki insanın bile sesini duyamaz oldum. Adeta küçük bir mahşer alanına girmiş gibiydim. Gençler bir anda Başbuğun etrafını sardılar, ama ne sarış. Sayın Başbuğ, halktan bir fert haline geldi. Konuşmasını yapacağı partiye ait midibüse gitmekte zorlanıyordu. Gençler, “Başbuğ Türkeş” nidalarıyla ortalığı yıkıyor gibiydiler. O anda diğer koruma grubundaki arkadaşlarım gözümde kayboldu.

Hal böyle olunca, süratle bir karar verip Başbuğ’un önüne geçtim ve yüzümü de kendisine döndürdüm. İki kolumu yana açıp yumruk haline getirdiği bileklerimi kaburga kemiklerime dayayarak güçlü bir savunma yapılanması oluşturdum. Geri geri giderek Sayın Başbuğ Alparslan Türkeş’e yol açmaya çalışıyordum. Zor da olsa bunda başarı sağlıyordum.

Tam araca yaklaştığımız sırada ayağım bir şeye takıldı ve düşme tehlikesi yaşadım. Kalabalık öylesine girift haldeydi ki, düşmeye muvaffak olamadım. Gençlerin Başbuğumuza dokunmak için yarışması ortaya müthiş bir görüntü çıkarıyordu. Sloganlar ve Başbuğa dokunma yarışından Sayın Başbuğumuz bir hayli yorgun düşmüştü. İnsanın beynine işleyen sloganlar, kulaklarımda uğuldayıp duruyordu. Bu hal, mitingin ardından da devam etti. Etkisi ancak birkaç gün sonra geçti.

Büyük bir gayret sarf ederek Sayın Başbuğ Alparslan Türkeş’in midibüse girmesini sağlamaya muvaffak olduk. Başbuğ, midibüsün içine girdi ve bir müddet durup soluklandıktan sonra, ellerini dua konumuna getirerek “Ya Rabbim! Bu milletin sevgisinden de sana sığınıyorum” diye dua etti. Oradan da halka hitap etmek üzere midibüsün üzerine çıktı. Ben de peşinden midibüsün üzerine çıktım.

Başbuğun konuşması devam ederken aşağıdan Ülkücü bir gencin “Abi, abi” diyerek bana seslendiğini duydum ve kendisini gördüm. Kendisine yönelerek hareketlerimle ne var gibilerden karşı hareket yaptığımda,cebinden çıkardığı tabanca şarjörünü göstererek “Bunu düşürmüşsün” dedi ve şarjörü almamı sağladı.

Midibüse gelirken kat ettiğimiz o kısa yol o kadar kalabalıktı ki, sıkışma sırasında düğmesi açılan şarjörüm yine sıkıştırılmanın tesiriyle yuvasından çakarak yere düşmüş. İlk olarak karşılaştığım böyle bir olayın şaşkınlığını uzun zaman üzerimden atamadım. Hele miting alanında atılan sloganlardan “Başbuğ Türkeş” nidaları kulaklarımdan çıkmadı. Günlerce kulaklarımda uğuldayıp durdu.

Halkını, hele hele partililerini ve partili gençleri canı kadar seven Başbuğ Alparslan Türkeş, görevlerini yapmakta yetersiz kalan korumalarını herhangi bir şekilde azarlamadı. Yetersiz kaldıklarını ima edecek herhangi bir davranışta bulunmadı. Kendisine dokunabilmek için birbirlerini ezip geçen gençlere karşı onları üzecek herhangi bir harekette bulunmadı.

Öylesine gönül ehli olan bir liderin, bir Başbuğun korumasında, yanlış ifade ettim yanında bulunmaktan ömrün boyunca gurur duydum. Ölünceye kadar da duyacağım.