Yürü Koçum Senden Özgürü Var mı?

            Canımın içi sen muhteşemsin. “Senin vücudunsenin kararın”, “dilediğin zaman uyursun, dilediğin zaman kalkarsın”, “istersen okula gidersin”, “istediğin kıyafeti giyersin”, “istediğin gibi davranırsın, park edersin, bağırırsın, eylem yaparsın…”, sana baban karışamaz, anan karışamaz, abin karışamaz, hocan… hiiç karışamaz, komşun karışamaz, arkadaşın karışamaz, mahalleli karışamaz, amirin karışamaz, memurun karışamaz, devlet hiç karışamaz. Karışırsa hem faşist olur, hem hırsız olur, hem şerefsiz olur, hem diktatör olur… Ne olmaz ki?

            Gel, bir de olaya şöyle bakıver be evlâdım. Anana, babana, komşuna, hocana, kocana, devlete, mevlete ve daha kime ve neye karşı çıkıyorsun. Güzel. Tek başınasın ve kimse sana karışamaz. Sabahlar, geceler, yollar, parklar, alanlar, soyutlar ve somutlar ve daha bilmem neler hep senin ve yalnızca senin. Ne kimseyle paylaşırsın ne kimseye eyvallahın var. Vallahi vurdun mu taşı kırarsın, suyunu da çıkarırsın…

Her şey yolunda iken bir mesele yok. Bak bir de şöyle bak olaya… Hani bu hep karşına aldığın kişiler var ya… Onların ortak özelliklerine bakınca ne göreceksin evlat? Baban, kardeşin, hocan, komşun, polis, zabıta, tramvaydaki yolcu, parktaki insan ve benzerleri hep senin gibi insanlar, öyle değil mi? Ortalama senin gelir, insaf, akıl ve anlayış seviyende… Gün gelecek bireysel özgürlüğünü onlara ve devletin sıkı kurallarına rağmen istediğin gibi aldın diyelim. Başka bir zaman gelip de hepinizin menfaatlerine dokunan bir mücadele ortamı doğduğunda bugün karşına almakta bir beis görmediğin insanlarla kolkola nasıl girip de birlikte mücadele edeceksin.

Farkında değil misin? Sınırsız özgürlük arzunla içinden çıktığın aileye, mahalleye, topluma yabancılaşıyorsun. Onları beğenmez oluyorsun. Onları yok sayıyor, bilmediğin ve seni de bilmeyenlerin olduğu yerlerde yalnız başına yaşıyorsun. Delikanlı farkında mısın, yabancılaşıyorsun. Yabancılaştıkça yalnızlaşıyorsun ve bu yalnız özgürlük yalnızlığından farklı bir yalnızlık be koçum.

Özgürlük ve yabancılaşma ile uzaklaştığın toplum kesimleri ile ortak mücadele veremeyince sistemin arzu ettiği köle ve yem olmayacak mısın? Gel şu özgürlük dediğin şeyi ve neye karşı nasıl mücadele etmen gerektiğini bir daha düşün. Bak belki, aslında özgürlüğünün düşmanı sandığın kişi veya gruplar düşmanın değildir. Ne dersin?

            Haklısın,özgürlükler,geneldemücadeleileeldeedilirler. Lütuflaözgürlükpekgerçekleşenbirşeydeğildir. Immanuel Kant “EbediBarışÜzerineFelsefiDeneme” isimlieserindebiraradayaşayaninsanlararasındatabiihalinbirbarışhalideğil, her zaman ilanedilmişolmasa bile her an patIayabilecekgörünenbir harp haliolduğunu, böyleolunca, barışhalininkurulmasıgerekenbir durum olduğunuifadeeder. Yanibarışveözgürlük,emekvefedakârlıkisteyenbirşeydir.Haklısın da… Kimekarşıvenasılbirözgürlükiyitanımlanmazsa ne durumadüşeceğinihiçdüşündünmü?

            “Kimin güvenliği, kimin özgürlüğü ve kimin kimliği güvenlik altında tutulmalıdır?” özgürlük konusunda akla gelebilecek sorulardır. Ayrıca kimlik ve özgürlük ilişkisi de özgürlüğün ne olduğunun iyice anlaşılabilmesi açısından önemli bir ikilidir. Mesela özgürlük, kime göre nedir? İstediğini istediği şekilde, zamanda ve yerde yapabilen bir serseri özgür müdür? Veya istediğini istediği zaman, mekân ve biçimde yapamayan bir bilim adamı, bir baba, bir öğretmen, bir genel müdür, bir iş adamı özgür değil midir? Çıplak olarak, kelime anlamı ile cevap verirsek “evet” bahsi geçen serseri özgür, diğerleri özgür değildir. Ancak eylemin sonuçları ve yansımaları açısından bakılırsa durum farklı değerlendirilebilecektir.

Bu bilinmezlikler içinde özgürlüğünün peşinden koşan insanoğlu önce güvenliğini, sonra da kendini kaybedebilmekte ve yalnızlık ve yabancılaşmanın neticelerinden biri olarak sığınılabilecek ilk limana bağlılığını ifade etmek zorunda kalarak köleleşme yoluna girmiş olmaktadır. Böylelikle “özgürlük, bir insanın kaldıramayacağı kadar ağır bir yük, kaçmaya çalıştığı bir şey haline geliyor”